พระมหากษัตริย์ที่ลงท้ายมหาราช

       พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว หรือ สมเด็จพระปิยมหาราช พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาจุฬาลงกรณ์ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เป็นพระมหากษัตริย์สยาม รัชกาลที่ 5 แห่งราชวงศ์จักรี พระองค์ได้รับสมัญญาว่า "ปิยมหาราช" แปลว่า มหาราชผู้ทรงเป็นที่รัก และว่า "พระพุทธเจ้าหลวง" พระองค์ทรงมีประปรีชาสามารถยิ่งในการรักษาประเทศไม่ให้ตกเป็นเมืองขึ้นของชาวตะวันตกในยุคล่าอาณานิคม อีกทั้งยังเป็นผู้วางรากฐานเปลี่ยนแปลงประเทศไทยให้มีความเจริญก้าวหน้าทัดเทียมนานาอารยะประเทศ พระราชกรณียกิจที่สำคัญเช่น ทรงโปรดให้มีการเลิกทาส,เลิกไพร่,จัดตั้ง ไปรษณีย์ ไทย ,โทรศัพท์และโทรเลข ,การไฟฟ้าและการประปา,จัดสร้างทาง รถไฟ ,ตั้งโรงเรียนและโรงเรียนกฎหมาย,ทรงริเริ่มสร้างโรงพยาบาลศิริราช,แต่งตั้งกระทรวงต่างๆในการบริหารประเทศ ทั้งนี้พระองค์ยังทรงห่วงใยราษฎรเป็นอย่างมาก เห็นได้จากที่พระองค์ทรงปลอมตัวเป็นสามัญชนเพื่อเสร็จเยี่ยมประชาชนอยู่บ่อยๆ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว นับว่าเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์หนึ่งที่มีความสำคัญอย่างมากกับประเทศไทย จากการวางรากฐานและเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆให้ประเทศ...

      พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช หรือ สมเด็จพระภัทรมหาราช พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เป็นพระมหากษัตริย์ลำดับที่ 9 แห่งราชวงศ์จักรี ทรงเป็นพระมหากษัตริย์ไทยผู้เสวยราชย์ยาวนานที่สุดคือ 70 ปีพระองค์ได้รับการถวายพระราชสมัญญาว่า  "สมเด็จพระภัทรมหาราช"  มีความหมายว่า  "พระมหากษัตริย์ผู้ประเสริฐยิ่ง"  ต่อมามีการถวายพระราชสมัญญาใหม่ว่า " พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดชมหาราช" เมื่อ พ.ศ. 2510 และ "พระภูมิพลมหาราช" อนุโลมธรรมเนียมเช่นเดียวกับ "พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว" ที่ทรงได้รับพระราชสมัญญาว่า "พระปิยมหาราช" แต่ทั้งนี้ประชาชนทั่วไปนิยมเรียกพระองค์ว่า  " ในหลวง "  โดยย่อมาจาก "ใน (พระบรมมหาราชวัง) หลวง" บ้างก็ว่าเพี้ยนมาจากคำว่า  "นายหลวง"  ซึ่งแปลว่าเจ้านายผู้เป็นใหญ่ พระองค์ทรงเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์แรก และพระองค์เดียวของโลก ที่ได้รับการถวายการรับจดทะเบียนสิทธิบัตร และอนุสิทธิบัตร ทรงเป็นแบบอย่างที่ประชาชนสมควรเจริญรอยตามเบื้องพระยุคลบาท ในการประด...

สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสร สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี  หรือ  สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช [เชิงอรรถ 1]  ( จีน :  鄭昭 ;  พินอิน :  Zhèng Zhāo ;  แต้จิ๋ว : Dênchao; 17 เมษายน พ.ศ. 2277 – 6 เมษายน พ.ศ. 2325) มีพระนามเดิมว่า  สิน  เป็นคนไทยเชื้อสายจีน เป็นพระมหากษัตริย์ผู้ก่อตั้ง อาณาจักรธนบุรี  และเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์เดียวของราชอาณาจักรนั้น เดิมพระองค์เป็นนายทหารในรัชกาล สมเด็จพระที่นั่งสุริยาศน์อมรินทร์  ต่อมา พ.ศ. 2310 เกิด การเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่สอง  ต่อมาได้เป็นผู้นำขับไล่ทหารพม่าที่ยึดครองกรุงศรีอยุธยาอยู่ในเวลานั้น ปราบดาภิเษกเป็นพระเจ้ากรุงศรีอยุธยาอีกเจ็ดเดือนถัดมา [1]  พระองค์ย้ายเมืองหลวงไปยัง กรุงธนบุรี และรวบรวมแผ่นดินซึ่ง มีขุนศึกก๊กต่าง ๆ ปกครอง ให้กลับเป็นปึกแผ่นอีกครั้ง เช่นเดียวกับการขยายอาณาเขตออกไปอย่างกว้างขวาง นอกจากนี้ ยังทรงฟื้นฟูราชอาณาจักรในด้านต่าง ๆ ให้กลับคืนสู่สภาวะปกติหลังสงคราม ทั้งส่งเสริมกิจการด้านเศรษฐกิจ ศาสนา ศิลปวัฒนธรรม วรรณกรรม และการศึกษา ภายหลังรัฐบ...